1) Ένα λεπτό νωρίτερα.
Είναι εκεί που τρέχεις σαν τον τρελό, σου πάει το πνευμόνι στην πλάτη και με το που φτάνεις κλείνουν οι πόρτες από το μετρό. Εκεί σιχτιρίζεις και λες "Λίγο πιο γρήγορα να έτρεχα θα το προλάβαινα" Το πιο τραγικό είναι εκεί που περπατάς να βλέπεις το λεωφορείο που σε βολεύει να φεύγει και εσύ μόνο που δεν κουνάς μαντίλι με δάκρυα στα μάτια.
2)Τι μυρίζει;
Με το που μπαίνεις μέσα σου μυρίζει κάτι απροσδιορίστου ταυτότητας. Ένας συνδυασμός μασχαλίλας-ιδρωτίλας-ποδαρίλας, που σε κάνει να αναζητάς την πηγή προέλευσης αλλά μάταια..Το μόνο που σου μένει να κάνεις είναι υπομονή μυρίζοντας κατά διαστήματα την κολόνια που έχεις στο καρπό του χεριού σου.!
3)Η κενή θέση δίπλα σου.
Μπαίνεις και είσαι τυχερός να κάτσεις κάπου χωρίς διπλανό..Η τύχη σταματάει όμως σε κάθε στάση κοιτώντας με αγωνία αυτούς που ανεβαίνουν για να δεις ποιος θα κάτσει δίπλα σου.Θα είναι αυτές οι γλυκές γριούλες που μυρίζουν θάνατο? Θα είναι κανας βρωμιάρης με μουστάκι και κοιλιά? Στην καλύτερη κανα πιτσιρίκι που θα τρώει μπισκότα πτι-μπερ και όλα τα ψίχουλα θα πέφτουν πάνω σου.!
4)Αγαπημένοι Ταξιτζήδες...!
Εννοείται είναι οι πιο μισητή φάρα της Ελλάδας αλλά δυστυχώς τους έχεις ανάγκη.!Χωρίζονται σε 2 κατηγορίες: Οι νορμάλ που δεν θα μιλάνε πολύ, θα σε πάνε εκεί που θες και θα πληρώσεις όσο έγραψε το ταξίμετρο και οι προβληματικοί που θα μιλάνε συνέχεια θα σου κάνουν αδιάκριτες ερωτήσεις τύπου: "στο γκομενάκι πας? για αυτό τέτοιες ομορφιές?" θα σε αφήσουν 500μέτρα από εκεί που θες με τη δικαιολογία οτί δε βολεύει να γυρίσουν και από όσο έγραψε το ταξίμετρο πρόσθεσε κανα 3ευρο παραπάνω να είσαι μέσα.!
5) Οδηγός Λεωφορείου και ο Θεός βοηθός
Οι γλυκούλιδες σταματάνε ένα χιλιόμετρο μακριά από τη στάση, μερικοί δεν σταματάνε και καθόλου αν δεν τρέξεις πίσω από το λεωφορείο γιατί δεν σε είδαν και μόλις μπεις μέσα τρέχουν τόσο πολύ που ταξιδεύεις στο χρόνο..!Μερικοί τσακωμένοι με το φρένο που το πατάνε και αν δεν φτάσεις στο παρμπρίζ είναι κατόρθωμα..!
